De volgende dag gaan we treinkaartjes kopen. Zodra we uit het hotel komen worden we door een vriendelijk glimlachende Indiėr uitgenodigd om een ritje te maken in zijn autoriksja. De man kwam ons alweer vaag bekend voor en na z'n buiginkje wisten we het zeker: dezelfde riksja chauffeur die ons gisteren naar het Rode Fort gebracht had en ook nog zoveel moeite deed ons naar de Jama Masjid te begeleiden! Ik herinner me nu dat we hem de naam van ons hotel verteld hadden. Volgens onze LP reisgids zijn Indiėrs erg nieuwsgierig en vragen van alles. Hier hoef je geen aanstoot aan te nemen legt de gids uit. Geleidelijk hebben we gemerkt dat nieuwsgierigheid niet altijd de enige drijfveer is om naar allerlei schijnbaar onbelangrijke details te informeren... We konden onmogelijk de man weer voor het hoofd stoten, dus namen we de autoriksja naar het station. Het reserveren van kaartjes naar Jaipur en Varanasi ging redelijk vlot, we waren binnen het uur klaar, volgens de LP kon dit ook wel eens heel wat langer duren! We verlieten het station aan de andere kant (daar had onze chauffeur lekker niet op gerekend!) en namen een zogenaamde 'pre-paid taxi' (je moet nog steeds betalen hoor, maar veel minder dan wanneer je zelf onderhandelt) richting het Qutab Minar complex.

 Het Qutab Minar complex, ten zuiden van Delhi, is veel ouder dan het Rode Fort en de Jama Mashid. Jac leest hier enkele details voor uit onze LP bijbel. Het complex dateert van rond 1200, het begin van de Moslim overheersing in India. Het complex is genaamd naar de 73 meter hoge toren, een overwinningstoren gebouwd door Qutab-ud-din Abak (o die!) ter ere van zijn overwinning op het laatste overblijvende Hindi koninkrijk. De toren staat een beetje scheef, net zoals de toren van Pisa in Italie. De gebouwen zijn opgetrokken uit blokken rood zandsteen afgewisseld met wit marmer en prachtig gedecoreerd, voornamelijk met inscripties uit de Koran. De moskee, Quwatul-ul-Islam Masjid, de eerste moskee in India, is gebouwd uit de resten van vernietigde Hindi en Jain tempels! Behalve voor toeristen, alweer voornamelijk Indiėrs, was het complex ook uitermate interessant voor ladingen grote parkieten, die zoals je hier ziet de inscripties van dichtbij bestuderen!

Aan het eind van de dag bezochten we het Jantar Mantar in New Delhi, dichtbij Connaught Place. Het Jantar Mantar bestaat uit een stuk of tien zalmkleurige astronomische instrumenten, die met hun grillig glooiende vormen en hun schijnbaar willekeurige plaatsing meer lijken op moderne beeldhouwwerken dan op wetenschappelijke instrumenten uit de 17e eeuw! Maharadja Jai Singh II heeft dit observatorium gebouwd in 1724. Deze Maharadja had veel interesse in astronomie en heeft ook observatoria in Jaipur en Varanasi gebouwd. De gebouwen in Jaipur zijn het best bewaard gebleven en ook mooi gerestaureerd, zie de Jaipur pagina's voor foto's.

Hierna gingen we dineren op Connaught Place in een duur restaurant dat uitstekend eten serveerde en zelfs rode wijn, zeer uitzonderlijk voor het Hindi India. We hebben kennelijk echt van de wijn genoten, want bij onze pogingen om terug te lopen naar het hotel hebben we twee maal de grote rotondes van Connaught Place rondgecirkeld! Maar dat kan ook aan de bedelende kinderen gelegen hebben, die ons gedurende onze twee rondjes continu belaagden.

We zien veel mensen slapen op straat, net als de heilige koeien! Mensen zijn niet veel waard hier, je moet je zelf zien te redden, niemand zal je helpen. Mensen die op straat leven houden vast aan hun menselijke waardigheid door een soort open tent te bouwen waaronder ze kunnen slapen, of door heel netjes het avondeten te koken op een klein vuurtje, of door 's ochtends vroeg zittend op de stoep hun tanden te poetsen! En het zijn juist dit soort details die zo schrijnend overkomen bij ons. Ik maak me zorgen over de kou in de winter, zelfs in India kan het koud worden. Maar de riksja bestuurders vertellen me dat temperaturen onder nul geen probleem zijn voor de mensen op straat, het zijn juist de hoge temperaturen (boven 40°C) in de zomer die mensenlevens eisen. Tegen kou kan je je kleden, je kan een vuurtje maken, maar tegen de hitte kan je niets doen, zo wordt ons uitgelegd.