Jaipur, pagina 3 van 3

Vandaag bezoeken we het Jantar Mantar, het observatorium dat in 1728 gebouwd is door Maharadja Jai Singh, dezelfde die het observatorium in Delhi gebouwd heeft. Zeer indrukwekkend, deze merkwaardig gevormde gebouwen in een schijnbaar willekeurige opstelling. In feite is de plaatsing van ieder gebouw zorgvuldig gekozen, afhankelijk van de positie van de planeet of het sterrenstelsel dat bestudeerd wordt. Toen dit observatorium gebouwd werd had men nog geen telescopen.

Maharadja Jai Singh was zeer geïnteresseerd in astronomie en had ook belangstelling voor astrologie. In onze maatschappij zijn dat zeer verschillende wetenschappen, waarbij astrologie veel lager in aanzien staat dan astronomie. In het oude India lag dit heel anders, als je verstand van astronomie had kon je waardevolle voorspellingen doen, heel vergelijkbaar met de gang van zaken bij de priesters van de Maya's in Mexico. Voor ieder teken van de dierenriem is een aparte meetconstructie neergezet. Een enorme zonnewijzer van maar liefst 27 meter hoog completeert het geheel, de schaduw van de zon legt vier meter per uur af over de marmeren schaal die je linksonder ziet.

Zie je mijn schaduw, ik zwaai naar je! Het trapje omhoog bleek een zware klim omdat de treden ieder op zich enorm hoog waren. En natuurlijk was het beestachtig warm, ik zal er niet weer over beginnen, maar de hitte speelde ons parten bij alles wat we deden.

Van hierboven hebben we een mooi uitzicht, zoals je op een aantal foto's op deze pagina kan zien. Je kijkt uit op het City Palace en op het Paleis der Winden. Beiden gaan we vanmiddag bezoeken.

We beginnen met ons tweede bezoek aan het Paleis der Winden, nu gaan we naar binnen. Maar eerst moeten we er zien te komen vanaf het Jantar Mantar. De afstand is klein, maar er liggen heel veel heel kleine kronkelige straatjes tussen zoals we weldra merken, als ik weer eens na bestuderen van de kaart een sluiproute heb gevonden. Dit soort routes plegen nooit over hoofdwegen te leiden, dat is ook de essentie van sluiproutes tenslotte! Als we met de auto zijn eindigen deze experimenten gewoonlijk op een modderpaadje dat ergens halverwege een berghelling definitief stopt, te voet is het niet minder interessant met nauwer en nauwere straatjes door buurten die je niet bezocht zou hebben als je dit allemaal van te voren geweten had... We worden ditmaal gered door een stuk of 15 kinderen (minimaal), die snel van hun verbazing bijkomen dat echte toeristen hier langs banjeren, en ons naar de dichtstbijzijnde toeristische attractie loodsen, in dit geval de Hawa Mahal dus!

Ik vind dit verdwalen eigenlijk best wel leuk en heb daarom weinig zin om rondgereden te worden in een riksja, waarbij we heel geen kans krijgen om te verdwalen! Verder is het hier lang niet zo onveilig om de weg kwijt te raken als in Amsterdam of New York of Johannesburg, denk je niet? Maar helaas zou ik het daar ook proberen vrees ik...

Het Paleis der Winden, de Hawa Mahal, is zeker een tweede bezoek waard. Houd er echter wel rekening mee dat er van binnen niet zo veel te zien is, aangezien het hele gebouw weinig meer dan een façade is! Deze façade is vijf verdiepingen hoog en bevat maar liefst 953 balkonnetjes en nissen! Door alle openingen konden de dames van het Koninklijke huishouden het straatleven bekijken zonder zelf gezien te worden.Vooral feestelijke parades waren in trek. Ik denk met afgrijzen hoe ze zich verveeld moeten hebben - geen enkele computer en zo! Maar je kon natuurlijk eindeloos roddelen, ook heel aardig ('En, wat vond jij van hem vannacht? Een beetje slapjes hè, de laatste tijd?'). Het Hawa Mahal is precies 200 jaar geleden gebouwd door Maharadja Sawaj Pratap Singh. Hier links zie je Jacques, bezig zich in te leven in het bestaan van een concubine? Het lukt niet erg, gelukkig!

Aan het einde van de middag bezoeken we het City Palace. Dit paleis is gebouwd in een beetje merkwaardige maar wel charmante combinatie van laat Moorse stijlen. Jai Singh (de Mahardja van de Jantar Mantars, de observatoria) is begonnen met de bouw, hij heeft de buitenste muren neer laten zetten. Ook nu nog wordt dit paleis bewoond, de zoon van de laatste Maharadja woont hier momenteel! We hebben vanmiddag heel wat meer informatie gekregen over Jai Singh II in het museum behorende bij het City Palace. Het was niet de bedoeling, maar een gids begon ons geheel uit eigen initiatief van alles uit te leggen. Hij was heel onderhoudend en vertelde vooral over Jai Singh, zijn wetenschappelijke interesses en zijn gevoel voor kunst. Hij liet ons schilderijen zien waarop we zelf konden zien dat Jai Singh II een heel wat intelligenter en beschaafder man was dan zijn voorvaders, die meer van het drink- en vechtkaliber waren! Heel interessant, zo werd Maharadja Jai Sing II meer dan zomaar een naam voor ons.

In het City Palace staan twee enorme zilveren vaten, zie de foto verderop. Deze vaten schijnen meegenomen te zijn door een Maharadja op zijn bezoek aan Europa. Gedurende deze reis wou hij geen enkel risico lopen door het drinken van buitenlands water en zodoende nam hij heilig Ganges water in voldoende voorraad mee! In ieder vat kan 9000 liter water, dus dat was wel eventjes genoeg! Wij hebben veel begrip voor hem,  aangezien we ook steeds met water lopen te slepen! Alleen doen wij er juist alles aan om te voorkomen dat we Ganges water drinken! Je begrijpt wel waarom als je het  Ganges verslag leest…

Een zeer vriendelijke riksja chauffeur had ons naar Jaipur centrum gebracht (we zijn toch maar niet nogmaals gaan lopen...) en krijgt het voor elkaar ons ook weer terug te brengen naar ons hotel. Ik begrijp niet hoe hij er in slaagt ons weer terug te vinden na zoveel uren, maar vermoedelijk doen alle toeristen dezelfde bezienswaardigheden aan en is het toch niet helderziendheid die ook deze riksja bestuurder telkens zo precies op ons pad brengt (maar helemaal zeker ben ik niet)? Ik vind de man zeer geschikt, hij is absoluut niet opdringerig en toont ons alleen een boek gevuld met aanbevelingen van toeristen, allen - ook die in het Duits en Nederlands - zeer positief. Hij is werkelijk een prettige uitzondering en dus moet ik hier melden dat er wel degelijk bescheiden, vriendelijke en betrouwbare riksja chauffeurs bestaan. En hij is niet de enige die we tegenkwamen hoor! Om eerlijk te zijn: het verschil in cultuur maakt het heel moeilijk voor ons om ons korrekt te gedragen, we begrijpen Indiase mensen maar half of soms helemaal niet, zelfs wanneer beide partijen uitstekend Engels spreken. Het is heel merkwaardig, maar het is noodzakelijk elkanders cultuur en achtergrond te kennen voordat je makkelijk kan communiceren zonder grote misverstanden (en zelfs dan...). Maar dit is misschien te serieus en gaat buiten de scope (welke?) van dit reisverhaal.

De volgende morgen nemen we de bus naar Agra.