Pagina 1 van 3
Delhi
India is anders, dat merk je
direct na landing. Het vliegveld is donker en er hangt een broeierig sfeertje. We zien posters
die ons waarschuwen vooral de politie te informeren als we lastig gevallen worden door
'touts' (voor diegenen die nog nooit van 'touts' gehoord hebben: geen zorgen, dit duurt niet lang meer!), en posters die iedereen aanmoedigen om
vrolijk te kijken. De goedbedoelende posters hebben helaas weinig succes, ik zie in ieder
geval niemand lachen. Wij toeristen zijn veel te moe om vier uur 's ochtends om het
grappige in te zien van een wanhopige zoektocht naar boarding passes, een absoluut
noodzakelijk bezit op dit moment naar het schijnt om India in te komen (iedere volgende
vlucht hielden we dus vergeefs de boarding passes in de aanslag...). De naar hun land
terugkerende Indiase mensen zien ook al niet de humor in van het geheel moeten uitpakken
van allerlei geschenken - hoe mooier verpakt hoe verdachter ze zijn!
Om je overlevingskansen in Delhi te verhogen is het zaak je zo snel mogelijk te leren gedragen alsof dit echt niet je eerste bezoek aan India is! Bij de eerste stap uit je zorgvuldig van huis uit gereserveerde hotel word je direct geconfronteerd met de realiteit van India: iedereen staat klaar om je van je geld af te helpen.
'Taxi, sir?'
'Autoriksja, sir?'
'Want to go shopping, sir?'
'No, no, that way no shops open, please follow me, show you good shopping!'
'Much too far to walk, sir!'
Nadat je diverse malen uitgelegd hebt dat je niet geïnteresseerd bent in een taxi en
ook niet in 'shoppen', word je belaagd door schoenpoetsers. Aangezien je temidden van alle
troep niet het gevoel hebt dat schoenpoetsen erg noodzakelijk is, sla je het aanbod
beleefd af. Maar, de schoenpoetser laat zich niet snel afschrikken (dit geldt voor
iedereen in India trouwens) en vraagt, bezorgd wijzend naar
één van je schoenen, of je dit wel zeker weet? Wij wel, maar een groepje buitenlanders
vlak achter ons waar ook 'First-Time-India' vanaf straalde was iets minder zeker na een
korte schoeninspectie! Op mysterieuze wijze was namelijk op één van de schoenen een
enorme drol verschenen, sierlijk over de veter heen gedrapeerd. Onze Lonely Planet gids had expliciet
gewaarschuwd voor deze oplichterij, maar toen ik dit thuis las leek het me op z'n zachtst
gezegd wat overdreven. Je begrijpt dat we ons echt zorgen begonnen te maken toen we na
minder dan een half uurtje los rondlopen in Delhi al te maken kregen met dit soort
praktijken!
Dan toch maar een autoriksja vonden we, en we namen de vierde die we tegen kwamen, de
eerste die na enig onderhandelen uitkwam op een prijs enkel drie maal hoger dan de Lonely Planet (vanaf hier: LP) prijs. Onze
conclusie was dat het niet best ging met de inflatie in India, tenminste voor de
toeristen! Maar we konden nu eindelijk rustig rond kijken in het ruim opgezette en
relatief rijke New Delhi, zonder zorgen alle dienstverleners onmiddellijk in stelling te
brengen. Alleen als we voor stoplichten stilstonden doken diverse bedelaars op ons af,
maar gelukkig stoppen autoriksja rijders alleen voor stoplichten in geval van uiterste
noodzaak - en uitersten in India zijn heel wat anders dan uitersten in Holland!
De enorme rode zandstenen muren van Lal Qila, het Rode Fort, rijzen voor ons op. De
muren zijn 33 meter hoog aan de kant
van de stad en hebben een totale lengte van 2 kilometer! Het was echter niet mogelijk om
rustig naar dit zeer indrukwekkende fort te kijken, zelfs voordat we uit onze autoriksja
gestapt zijn worden we al besprongen door ladingen verkopers van een indrukwekkende
verzameling prutserrijtjes. Ondertussen maakt onze riksja bestuurder zich ernstige zorgen,
of het niet beter is dat hij op ons blijft wachten. Wij vinden dat minder nodig, gezien de
enorme voorraad startklare autoriksja's die ons omringt!
Bij het binnengaan van het Rode Fort had ik weinig kans om
foto's te maken vanwege alle drukte. Helaas was de puinhoop bij het verlaten minstens even
groot zo niet groter en lukte het me weer niet om een beetje redelijke foto's te maken.
Helaas zal je dus moeten wachten tot ons bezoek aan het Agra Fort, waar het fotograferen duidelijk beter ging - kennelijk
een sprongsgewijze verbetering van mijn concentratievermogen! Je leert snel in India - of
helemaal niet...
Eenmaal binnen de muren van 'Lal Qila' en voorbij de zelfs hier onvermijdelijke bazaar,
kunnen we eindelijk een beetje relaxen. We vinden een rustige plaats waar we op ons gemak
rond kunnen kijken
in de enorme tuin. De tuin is omringd met prachtige gebouwen. Als je eenmaal binnen de
indrukwekkende muren van 'Lal Qila' bent, lijkt het meer op een paleis dan op een fort.
Het Rode Fort dateert van 1640 en is gebouwd door Sjah Jahan, een van de Mughal keizers.
Mughal is de Iranese naam voor Moren, deze naam wordt in India gebruikt. Sjah Jahan was
een zeer actieve keizer, gezien het enorme aantal gebouwen dat hij neergezet heeft. Sjah
Jahan is uiteindelijk door zijn eigen zoon Aurangzeb gevangen gezet in Agra Fort. Wij
hebben onze (niet erg wetenschappelijke) theorie over deze trieste gebeurtenis, je kan
erover lezen op de Agra bladzijden.
Beginnen de lange inlaadtijden nu al te vervelen?? Waarschuwing: het wordt alleen nog maar erger!!! Verspil geen tijd en geld maar klik hier! | ![]() |