Na de bezichtiging
van Yaxchilán gingen we per boot weer terug
naar het grenskantoortje, met grote twijfel of 'Mañaja' al aangebroken was?
Nee dus, nog geen visumpapiertjes, er zat weinig anders op dan koers te zetten
naar Palenque en daar het kennelijk veelgevraagde document trachten te bemachtigen.
De reis was lang en moeizaam, de bus was te klein voor iedereen dus belandden
vier personen waaronder Jac en ik in een personenauto met chauffeur. De auto
reed vlot weg, maar in tegengestelde richting van de bus! Met
behulp van handen, voeten en uiteindelijk dan maar mijn woordenboekje werd duidelijk
gemaakt dat onze reisleidster Cora - in de inmiddels aan de horizon verdwenen
bus - verzuimd had een deel van het bootgeld te betalen. Het was duidelijk dat
er weinig schot in het autootje zou komen totdat wij deze schuld aflosten, dus
op goed vertrouwen dan maar.
Vervolgens werden we onderweg
drie maal aangehouden door militairen, zeer geïnteresseerd in alle wapens die
we meedroegen in onze rugzakjes en gelukkig minder in het ontbrekende visum!
Toch niet prettig, als er zes man met machine geweren uit de bosjes aan komen
rennen en gebaren dat je meteen de auto uit moet. Gelukkig kwam Cora ons te
hulp - we haalden de bus namelijk in rechte stukken makkelijk in. Alleen verloren
we veel tijd als we over bultjes moesten, de Nederlandse mode van verkeersdrempels
heeft ook in Mexico om zich heen gegrepen (of hebben wij het juist overgenomen
van Mexico?). Niet onbegrijpelijk als je het tempo waarmee een gemiddelde buschauffeur
een woongebied nadert in ogenschouw neemt... Dit waren echt agressieve bulten
en
onze auto kon er wegens zeer lage ligging (waren we echt zo zwaar?) alleen vrijwel
overdwars overheen, begeleid door schraapgeluiden die het einde der autotijden
aankondigden.
Halverwege werd de auto nog aangehouden door een lichtelijk geschifte 'broer van de chauffeur'. Wat ie wou was niet duidelijk, maar zijn compagnon beviel ons allen niet erg, paste meer in zo'n Zorro aflevering (het stuk voordat Zorro op komt dagen). Het laatste deel van de reis raakte de motor ook nog oververhit (toch te zwaar), wij waren dat al lang. De chauffeur had dit probleem duidelijk vaker bij de hand gehad en wist feilloos een waterbron langs de weg te vinden. Toen het lampje maar bleef knipperen en ook nog het olielampje aanstak, greep de chauffeur naar zijn laatste middel en gaf gewoon veel gas. Altijd leuk zo'n tochtje.
Op het aller-allerheetst van de dag kwamen we in Palenque aan. Zo ongeveer het laatste waar we zin in hadden was een vervolg van de jacht op het visumpapiertje, maar deze keer viel het reuze mee en na een uurtje waren we de trotse bezitters van gloednieuwe visa!
In Palenque en omgeving valt veel moois te zien. We zijn begonnen met de waterval van Mishol-Ha (rechtsonder) en de prachtige cascade watervallen van Aqua Azul, een fantastisch kleurenspel en zalig koel water om in te zwemmen!
De volgende morgen vroeg
zijn we de ruines van Palenque gaan bezichtigen.
Palenque wordt omringd door jungle, precies zoals Jac het graag ziet! Ook deze
Maya stad dateert uit de Klassieke Periode: 300 tot 900 na Christus. Vooral
de zevende en de achtste eeuwen waren glorieuze tijden voor Palenque. Na de
tiende eeuw werd Palenque verlaten, waarbij weer onbekend is wat precies de
redenen hiervoor waren (zie Copan).
Het complex bestaat uit diverse tempels/piramides, paleizen (zie bovenaan bladzijde)
en een astronomische zonnetoren (zie linksonder). Ook zijn een brug en een onderaardse
waterweg bewaard gebleven. Vroeger waren de tempels vermiljoen (dieprood) gekleurd,
dat moet een indrukwekkend gezicht geweest zijn tegen de witte pleinen en de
blauwe lucht.
De Tempel van de Inscripties,
zie rechtsonder, is bekend vanwege zijn hiërogliefen en de tombe die in 1952
ontdekt werd onder de tempel. De daarin begraven koning Pakal uit de zevende
eeuw werd
in zijn sarcofaag vergezeld door prachtige juwelen van jade, waaronder een schitterend
masker.
Na lang wachten op een glibberige trap kregen wij de gelegenheid eer te bewijzen aan de koning - de hiërogliefen vermelden dat de heerschappij van Pakal al duizenden jaren eerder voorspeld was en dat hij tot ver in de toekomst vereerd zou worden! En zie hier: de hierogliefen krijgen gelijk, vele mensen hebben er heel wat voor over om zijn tombe in ogenschouw te nemen!
We hebben nog een uurtje,
zeer geschikt voor een jungletochtje! Gidsen met hakmessen bieden voor schrikbarende
prijzen een jungletocht naar nabijgelegen watervallen aan, maar ik denk zelf
de watervallen wel te kunnen vinden... We zien maar één pad, fluitje van een
cent dus! Het pad was nog veel glibberiger dan de trap in de tombe en ook heel
wat steiler. We klommen doorlopend en kwamen langs een tempeltje. Nu hadden
we echt het idee midden in de jungle te zijn, we konden de zon zelfs niet zien
door het brede bladerdek in lagen boven onze hoofd. Geen oriëntatie mogelijk
en dus ook geen idee of we richting watervallen liepen.
Na bijna drie kwartier lopen vond zelfs ik dat het tijd werd terug te gaan, omdat we anders geen tijd meer zouden hebben voor een snelle douche in het hotel voordat de tocht weer verder gaat naar Campeche. Het pad terug vonden we gelukkig makkelijk, maar nu gingen we continu naar beneden, slippend door de modder, wat ook erg vermoeiend bleek te zijn. Bij Jac was inmiddels het oververhitting waarschuwingslampje aangegaan, te weinig water gedronken en daarna te veel! Total loss kwamen we nog maar net op tijd aan in het hotel. Voldoende authentieke jungle ervaring opgedaan inmiddels, Jac?
Nog twee ruïnes te gaan!