Als je Mitla bezoekt, is het eerste wat je ziet een Rooms-katholieke kerk met rode koepels, die prachtig contrasteren met de groene paalcactussen en de helblauwe lucht. Het is dan ook een beetje een tegenvaller als je hoort dat deze kerk opgebouwd is uit de resten van verwoeste tempels van Mitla (stel je voor hoe verontwaardigd wij zijn als Islamieten een christelijke kerk 'ombouwen').

Mitla betekent in het Nahuatl: stad van de doden - ik vertaal het even voor het geval je fluency in het Nahuatl's iets afgezakt is? Mitla was vanaf de eerste eeuw na Christus de begraafplaats van de Zapoteken, die toen in Monte Alban zetelden. Circa 800 na Christus wisselden Monte Alban en Mitla feitelijk van status: geleidelijk verhuisde men naar Mitla en werd Monte Alban de dodenstad.

Waarom Monte Alban verlaten werd is niet duidelijk. Een mogelijkheid is, dat de intensieve landbouw die nodig was om de grote steden van eten te voorzien, de aarde uitgeput heeft.

Vanaf circa 1000 na Christus werd Mitla overgenomen (veroverd?) door de Mixteken, die verhuisden uit Oaxaca. De Mixteekse invloed is nu het duidelijkst herkenbaar (mits je er verstand van hebt...). Het mooiste gebouw vonden wij (zonder veel verstand dus) de Grupo de las Columnas: paleis van de zuilen. De muren van de patio zijn bekleed met mozaïeken van kleine steentjes die ingewikkelde geometrische patronen vormen (zie rechts).

De patio wordt omringd door smalle kamers, eentje was voorzien van een dak om een indruk te geven van de beklemmende duisternis die in deze totaal van de buitenwereld afgesloten vertrekken geheerst moet hebben. De priester die hier vroeger woonde vertoonde zich nooit, dit om zijn mysterieuze uitstraling te bevorderen vermoed ik. Iets van de sfeer van vroeger hing nog in dit paleis, zodat ik voor de verandering bijna blij was andere enthousiaste toeristen te zien...

Mitla was maar een korte stop onderweg, snel weer verder!!!