We hebben een enorm lange reisdag achter de rug: half 8 vertrokken uit Oaxaca, na diverse tussenstops waren we pas om kwart over 9 's avonds in ons hotel in Chiapa de Corzo. Daar hadden we dus niet veel aan! Er was zowaar een zwembad in het hotel, dus hebben we even gezwommen.

Daarna hebben Jac en ik een biertje gedronken op het plein temidden van de indianen. Ik vrees dat dat alles is wat we van Chiapa de Corzo gezien hebben, want de volgende morgen vertrokken we al weer om 9 uur naar San Cristobal.

Eerst gingen we naar de Cañon del Sumidero om een boottochtje te maken. Vroeger baande de Rio Grijalva zich op wilde wijze een weg door de Cañon, nu stroomt de rivier veel rustiger vanwege het stuwmeer dat aan de eind van de kloof aangelegd is (1981).

De Cañon heeft een prachtig landschap, vol mooie uitzichten en wilde dieren, vooral vogels, zie bijvoorbeeld de aalscholver linksboven, de witte reiger boven en de aasgieren die voor zonnepaneel spelen, rechtsboven. Wij zagen zowaar ook een krokodil!De  rotswanden die de Cañon omringen torenen op de hoogste plaats maar liefst 1200 meter boven het water uit, terwijl de bodem 1000 meter dieper ligt! Geen goede plaats dus om van de rotsen te duiken, wat de plaatselijke Chiapas indianen toch gedaan schijnen te hebben, in een zeer radicale oplossing voor het dreigende gevaar slaaf te worden van de Spaanse veroveraars. Hier denken we liever niet over na.

Door het water wat geleidelijk ook van boven de rotsen naar beneden druipt, zijn prachtige korstmossen in levensgrote afmetingen gevormd. Heel bijzonder om te zien. Al met al een hele ervaring, ons tochtje door de Cañon. Weer teruggekeerd in de haven gingen we door naar San Cristobal, zie volgende routestop.