Jaipur, pagina 1 van 3

Jaipur

In het begin van de middag komen we aan in Jaipur en we vinden een rustig hotel met een koloniale uitstraling vlak bij het station. We kunnen gemakkelijk naar het hotel lopen (tenminste, zonder bagage en bij normale temperaturen was dit heel makkelijk geweest), dit is handig om alle 'touts' te vermijden die spectaculair lage prijzen aanbieden om je naar het hotel van hun keuze te vervoeren.

Als je veilig thuis je reis voorbereidt, heb je de neiging - of tenminste: wij hadden de neiging - om te denken dat het nu ook niet zó erg kan zijn met de touts. Natuurlijk willen ze je graag naar een hotel toebrengen als ze weten dat ze kommissie betaald krijgen, maar, zo dachten we, als je gewoon duidelijk en resoluut blijft zal je geen echte problemen krijgen. En dat is meestal ook zo. Maar het is wel heel moeilijk om duidelijk en resoluut te blijven als je het enorm heet hebt, als je totaal uitgeput bent en als je belegerd wordt door massa's touts. Daar komt nog bij dat je in India niet alleen duidelijk en resoluut moet zijn, maar ook ten alle tijden beleefd moet blijven. Indiase mensen zijn geshockeerd als je je zelfbeheersing verliest en kunnen zelfs op hun beurt een beetje agressief worden. Normaal reageert niemand in India agressief, maar ja, als jij alle beschaving verliest, dan doen zij dat ook! Wij vonden het uitermate moeilijk bovendien om beleefd blijven te combineren met duidelijk en resoluut zijn, maar  in Agra (onze volgende verblijfplaats) kregen we zoveel gelegenheid tot oefenen dat het ons heel aardig ging lukken - moest ook wel!

In de namiddag gaan we het centrum bekijken, de 'Roze Stad'. Ik wou vooral de ‘Hawa Mahal’ zien, het Paleis der Winden. We waren vastbesloten om te lopen, en we hebben inderdaad gelopen! Vele riksja chauffeurs informeerden ons gratis en voor niets dat het best erg ver lopen was naar het centrum, maar we liepen vastbesloten door. Het was een zeer interessante wandeling, het Indiase leven van dichtbij, soms wat erg dichtbij... Overal mensen, non-stop toeterende autoriksja's, alle vervoersmiddelen die je mogelijkerwijze kan verzinnen (of niet) komen langs en als je last mocht hebben van een lichte smetvrees is wandelen door deze straten een prima therapie, bij thuiskomst zal je merken dat je nergens meer last van hebt! We komen langs kraampjes met groente en fruit en in het stoffig warmgele licht van de namiddag  ontstaat een bijbelse atmosfeer, er lijkt niets veranderd in 2000 jaar. Kijk maar eens naar deze foto!

Niet iedereen waardeert het als ik foto's neem en ik moet even snel duiken om wat vliegende aardappels te ontwijken... Natuurlijk zou ik het altijd eerst moeten vragen voordat ik een foto neem of anders heel snel en onopvallend (ik heb wat afgeklaagd over mijn vader, die er altijd eeuwen over deed voordat hij de foto nam en nu doe ik het zelf!). In het laag invallende licht ziet het centrum er prachtig uit, zalmkleurig roze en een beetje verlopen, wat de charme van de stad alleen maar verhoogd. Maar we zijn nog steeds onderweg en de mensenmassa wordt steeds dichter en inderdaad, na zo'n anderhalf uur lopen merken we dat de riksja bestuurders deze keer gelijk hadden: het centrum is inderdaad heel ver! Ik begon al te wanhopen of ik de Hawa Mahal nog in het avondlicht kon zien, maar tenslotte bevonden we ons opeens voor het ongelofelijke gebouw.

We stonden wel vijf minuten stil en dat is vèr voorbij de bespringlimiet. Of we interesse hadden om vanaf het dak van het gebouw aan de overkant van de straat de Hawa Mahal te bekijken? Alles gratis natuurlijk. Dit kan ik niet afslaan. Dus klimmen we over smalle trapjes naar boven, bewonderen het gebouw in het licht van de ondergaande zon, bewonderen het Tijger Fort dat we in de verte op een berg kunnen zien liggen en ik maak wat foto's. Dan weer op straat zien te komen! We ontsnappen aan de eerste en ook nog de tweede winkel, maar ja, dan moeten we deze laatste winkel toch echt even bezoeken! Je kan een tout die je zo'n mooi uitzicht heeft laten zien toch niet teleurstellen, dus komen we in een zijdewinkel terecht. Ze verkopen sarongs, erg duur zelfs naar Westerse begrippen, maar het kan geen kwaad legt de baas van de winkel uit om eens een sarong te passen, hij zal wel even voordoen hoe ik die om moet slaan en we zijn natuurlijk niet verplicht om iets te kopen. Dus ik paradeerde rond in een sarong en toen kregen we nog wat enorm zoete thee en toen hadden we opeens de sarong gekocht. OK, voor maar de helft van de eerst genoemde prijs - maar nog steeds erg duur! Het ding staat me voor geen meter (en de lap is 7 meter lang!), maar het is wel een echt Indiaas souvenir. Als ik mag adviseren: koop nooit sarongs in winkels tegenover de Hawa Mahal, maar ach, je kan toch niet voorkomen om tenminste 1 keer opgelicht te worden tijdens je reis, dus waarom niet hier in stijl!

Terug in ons hotel genieten we van een duur biertje (ik vrees dat we inmiddels totaal verwend zijn, we vinden het geen enkel probleem dat obers eerst einden moeten lopen om ons in de ruime tuin op te sporen en dan vervolgens weer het hele eind moeten afleggen met ons bier) en nemen wat tijd om het systeem te veranderen. Om te beginnen zouden we tweetakt motors verbieden, ze vervuilen de stad op een verschrikkelijke manier. Dus geen tweetakt motors meer, maar onze regering zou viertakt motors sponsoren en alle tweetakt autoriksja's laten aanpassen. Ik moet zeggen dat ik nogal opkeek van deze houding bij Jac, hij is altijd zo voor individuele vrijheid, begrijpt niet waarom hij verplicht wordt een gordel te dragen, zodadelijk moet hij nog een helm op in zijn eigen auto! Maar deze keer waren we het bij uitzondering zeer eens dat enige aktie van de regering op dit punt zeer toe te juichen was, voor ons is het onvoorstelbaar om je steden zo te laten verloederen.

De volgende dag maken we een uitstapje buiten de stad, naar Gaitor en naar het Water Paleis 'Jal Mahal' en tenslotte naar Amber Fort. We hebben veel geluk met onze autoriksja: we vinden een chauffeur die ons voor een alleszins redelijke prijs mee wil nemen en - nog belangrijker - we slagen erin om de prijs ook laag te houden. Dus geen neefjes van de chauffeur (die geen engels spreekt, uitzonderlijk maar erg gunstig) laten meerijden voor gedetailleerde uitleg, en niet meegaan in deals die wachten bij Amber Fort inhouden. Het tochtje is erg mooi, we zien prachtige gebouwen zoals je op de foto's op deze pagina kan zien.

In het Koninklijke Gaitor staan diverse cenotafen van de Koninklijke familie. Een cenotaaf is - om het even simpel uit te drukken - een grafmonument zonder lijk. Prachtige gebouwen van wit marmer, onder andere voor Maharadja Jai Singh II, de Maharadja die alle observatoria gebouwd heeft. Het is hier heel rustig en zo mooi, dat we eigenlijk niet begrijpen hoe het kan dat het hier zo rustig is. We genieten van de prachtige in marmer uitgesneden beeldjes en de koepelvorming daken, rustgevend en zo koel wit dat we even vergeten hoe warm we het hebben. Op de nabijgelegen heuvels liggen oude forten, waarheen lange trappen leiden. Het heeft wel wat van Griekenland, alleen er is veel meer intact dan in Griekenland (sorry Griekenland, we hebben gewoon niet zoveel verbeeldingskracht!).