Jaipur, pagina 2 van 3

Op weg naar Amber Fort komen we voorbij 'Jal Mahal', het Water Paleis. Het gebouw op zich is aardig maar niet uitzonderlijk mooi, de ligging midden in het meer is zo sprookjesachtig dat het bijna onecht aandoet! Een beetje Efteling gevoel dus, alleen de vliegende tapijten ontbreken - maar de slangen en fluiten zijn er wel! Ik fotografeer ze niet, uit principe.

Een schattig jongetje speelt op zijn zelfgemaakte viool, heel aardig. Nee, we willen het instrument niet kopen maar ik wil wel graag een foto van hem maken en aangezien hij zo leuk gespeeld heeft geven we hem ook wat geld. Altijd een moeilijke beslissing, want je wil het bedelen niet stimuleren.

Hierna rijden we door naar Amber Fort. We kunnen per olifant naar boven als we dat willen. Dit kost maar liefst 400 roepies (20 gulden), terwijl onze LP al bij een prijs van 250 roepies over 'daylight robbery' spreekt... Dus dan maar lopen!

Het was trouwens een leuke wandeling, we zagen ladingen apen en ik kon me uitleven met fotograferen. Een oude vrouw verkocht voer voor de apen en gaf zelf meteen het goede voorbeeld, zie hierboven. Hoe dichter we bij het Fort kwamen, hoe duidelijker het werd dat de apen het hier voor het zeggen hebben! Ze voelen zich geheel thuis en demonstreren dit door nonchalant even voor de ogen van vele geïnteresseerde toeristen te neuken (sorry, is geen beschaafder woord dat even duidelijk is voor te vinden). Voor een Indiaas meisje was het kennelijk de eerste keer dat ze de geslachtsdaad gedemonstreerd zag, ze stond letterlijk op en neer te dansen van enthousiasme! Op de foto's houden we het netjes (hier tenminste nog wel), links zie je de desbetreffende apen enkele seconden later, niets aan het handje! Ze kijken zo geïnteresseerd rond alsof het hun eerste bezoek aan Amber Fort betreft!

Amber Fort is midden 16^e eeuw gebouwd door Raja Man Singh, een zogenaamde Rajput bevelhebber van Akbars' leger. De Jai Singh Maharadja's hebben het Fort later uitgebreid. In India zijn de bezienswaardigheden wel heel erg de moeite waard, en de interieurs hier in Amber Fort zullen iedereen aanspreken met al die prachtig ingelegde panelen vol glitterende spiegeltjes en stenen. De 'Jai Mandir', Overwinningshal, is al helemaal een letterlijk schitterend voorbeeld. Het witte marmer en de glinsterende spiegeltjes weerkaatsen zoveel licht, dat ik me zorgen begin te maken of de lichtmeter van mijn fototoestel nog wel werkt. Normaal heb je binnen nauwelijks licht maar nu krijg ik tijden van 1/250 of zelfs 1/500 op mijn display! Ongelofelijk.

Het Fort is op een berg gebouwd en als je vanaf het Fort naar beneden kijkt, zie je de zeer symmetrische paleistuinen midden in het meer. De witte lijnen zijn paden die lopen tussen groene borders. Nog steeds een beetje sprookjesachtig, nietwaar?

Jacques en ik zijn zeer populair waar we ook gaan of staan, zelfs bij de grootste bezienswaardigheden kijken de toeristen naar ons en willen ons fotograferen, en dit is zeker niet het gevolg van ons knappe uiterlijk! Hieronder zie je een voorbeeld van alle aandacht die ik krijg van hele families als ik foto's tracht te maken, in dit geval was het zo overweldigend dat ik hen maar vastgelegd heb!

Op de terugweg hebben we de bus genomen, om te compenseren voor ons verder relatief dure gedrag en inderdaad, we hoefden maar een paar roepies te betalen. Natuurlijk deed men (= Het Gehele Indiase Volk) z'n best om ons het drievoudige te laten betalen van het standaard tarief. We hebben het dubbele tarief betaald uitgaande van het devies: wij blij, jullie blij, iedereen blij maar een paar Franse meisjes die ook meereisden waren allesbehalve blij en stonden erop om echte LP prijzen te betalen. Het resultaat hiervan was, dat we alle vier halverwege uit de bus gezet werden ('de bus ging niet verder onze richting op'), toevalligerwijze direct naast een indrukwekkende rij autoriksja's, wiens chauffeurs al richting bus begonnen te sjezen...

Terug in het hotel drinken we lui koel gedeeltelijk zelfs bevroren Godfather bier (het sterkste bier dat we hier kunnen vinden), luisterend naar enthousiaste grote parkieten en kijkend naar prachtig gekleurde duiven. Dit soort ken ik niet, met zijdeachtig opglanzende roze en purperen plekken op de donkere vleugels. Zelfs nog mooier gekleurde pauwen lopen al pronkend geheel los door de tuin. Nu de zon ondergaat vinden ze het kennelijk tijd om hun territorium te inspecteren. Er zijn geen andere toeristen, maar we krijgen gezelschap van een aantal soldaten, die hun bajonetten tegen de boom naast ons neerzetten. Heel gezellig. Ze beschermen een of andere Generaal die ook in ons hotel verblijft, in dezelfde vleugel als wij. Dit komt ons goed uit, niet alleen hebben we nu dag en nacht bescherming, we hebben zelfs warm water als we douchen!

Het hotel ziet er heel sfeervol uit in het licht van de ondergaande zon, de kleur van de muren verandert geleidelijk van zacht geel naar zalmroze, de kleur van het centrum van deze Roze Stad. We voelen ons totaal op ons gemak. Het is een vreemd idee dat een afstand van maar 200 meter zo'n verschillend beeld van het leven in India kan opleveren.