Agra, pagina 2 van 5

Na ons tweede bezoek aan de Taj wandelen we naar Agra Fort. Dit neemt wat meer tijd dan verwacht - standaard - en het is weer ongelofelijk warm. De hele tijd worden we aangesproken: 'Where do you come from', 'Look here interesting shopping', 'Which country, which country', en zo gaat het door zonder veel variaties. Een jongeman wandelt met ons mee en opent het gesprek met dezelfde vragen, zoals vele touts is hij zeer met ons begaan, altijd dezelfde vragen horen moet wel heel erg gaan vervelen en ja, iedereen wil altijd wat van je. Hij loopt werkelijk over van begrip en vindt het zo jammer voor ons dat we niet de kans krijgen wat 'normale' Indiase mensen te ontmoeten, zodat we kunnen zien hoe India werkelijk is enzovoort. Hij vertelt dat hij sociaal werker is en dat hij het erg leuk vindt om met ons te praten.

Onze nieuwe vriend lijkt ongevaarlijk en na een kilometer gezamenlijk wandelen maken we ons geen zorgen meer om hem. Hij stelt veel vragen, zoals alle Indiërs. Hoe nu precies ons reisplan in elkaar zit, hoeveel dagen we nog hier zijn en komen we nog terug in India na ons bezoek aan Nepal enzovoort. Wij vinden het heel niet erg, hij vertelt ons ook van alles en uiteindelijk hebben we dan iemand ontmoet die niet geïnteresseerd is in geld verdienen aan ons. Als we bij Agra Fort aankomen, nodigt hij ons uit bij hem thuis vanavond - toevallig woont hij vlak bij ons hotel. Hij houdt nogal aan, z'n moeder en zuster zullen zo teleurgesteld zijn als we niet komen! Na aanvankelijke aarzeling stemmen Jacques en ik toe, we voelen ons niet helemaal op ons gemak maar hebben het gevoel dat we deze uitnodiging niet kunnen weigeren, anders zullen we ons altijd blijven afvragen of we nu echt paranoïde geworden zijn en daardoor een kans gemist hebben om een goed bedoelende Indiase familie te ontmoeten.

Agra Fort is net zo indrukwekkend als het Rode Fort in Delhi. Het lijkt in feite heel veel op het Rode Fort, wat kan komen doordat beide forten door dezelfde personen gebouwd zijn: Keizer Akbar begon ook met de bouw van dit fort, in 1565, en zijn kleinzoon Sjah Jahan heeft ook dit fort afgebouwd. Rond het fort stikte het natuurlijk weer van de 'dienstverleners', maar nu krijgen we het meestal voor elkaar om op de automatische piloot redelijk vriendelijk te antwoorden, terwijl we ondertussen al onze aandacht besteden aan de immense muren van Agra Fort. Enkele behulpzame Indiërs wijzen ons dat je de Taj Mahal van hier kan zien en eenmaal binnen in het fort vinden we een plaats met perfekt uitzicht op de Taj. Onze LP vertelt ons dat de arme Sjah Jahan vanaf dezelfde plaats zijn Taj bewonderde, hij besteedde hier echter heel wat meer tijd aan, namelijk zeven jaar!

Sjah Jahan werd gevangen gezet door zijn eigen zoon. Eén van zijn vier zoons in feite, die waarschijnlijk zijn broers vermoordde en zijn vader gevangen zette in de ‘Musamman Burj’ (octagonale toren) in Agra Fort. Zo werd Sjah Jahan gevangen gezet in het fort wat hij zelf gebouwd had, met uitzicht op de Taj Mahal die hij ook zelf gebouwd had. Dit lijkt nogal wreed, maar natuurlijk moeten we er rekening mee houden dat de zoon veel zorgen gehad moet hebben over zijn extravagante pa die nog heel wat plannen voor prachtige gebouwen in zijn hoofd had zitten, en trouwens, wij stoppen onze ouders ook voor de rest van hun leven weg in heel wat minder mooie gebouwen met een heel wat lager serviceniveau! Natuurlijk vermoorden we normaliter niet eerst onze broers.

We hebben medelijden met Sjah Jahan, vooral als we horen dat hij inderdaad nog meer plannen had om prachtige gebouwen neer te zetten. Hij schijnt van plan geweest te zijn zijn Taj-Mahal-Hemel-Op-Aarde-Plan te completeren door het bouwen van een spiegeling van de Taj aan de andere kant van de rivier, waarvoor hij zwart in plaats van wit marmer wou gebruiken. Een fantastisch plan, het enige probleempje was dat hij geen zwart marmer kon vinden. Niet bepaald een goedkoop plan, vandaar ook dat we denken dat zoonlief zich zorgen maakte of er nog wel geld over zou zijn als hijzelf aan de macht kwam! Dit is natuurlijk pure speculatie onzerzijds.

Wij genieten van ons bezoek aan het Agra Fort, met z'n enorme muren en delicate paleizen daarbinnen. We nemen ruim de tijd (o wat zalig dat er geen bus buiten staat te wachten die om een vaste tijd weer weg moet) om de sfeer van lang geleden te inhaleren, binnen deze koele marmeren kamers en genietend van het uitzicht op de vele balkonnetjes. Men wist precies hoe een marmeren plaat uit te snijden, zodanig dat het als verkoelend raam dienst kon doen. Zelfs het kleinste beetje wind stroomt door dit snijwerk, als je je hand tegen dit marmer legt voel je koelte, terwijl alles eromheen bloedheet is. Dit getuigt van een verbazingwekkend praktisch begrip van aërodynamica! 

We verlaten het fort in de eerste autoriksja die ons hotel-waarts wil brengen voor een redelijke prijs. De bestuurder start zijn motor, onderwijl gezellig zingend: ‘Don’t worry, be happy’. Maar, na een kleine twee kilometer afgelegd te hebben parkeert hij z'n autoriksja naast de kant en kondigt aan dat wij hèm heel gelukkig kunnen maken door even wat boodschapjes te doen in een zekere winkel terwijl hij toch eventjes moet tanken. Het kost ons maar vijf minuten, hem levert het een beetje geld op en wij hoeven niet eens iets te kopen! Heel schappelijk dus. Helaas voor hem heb ik inmiddels meer dan genoeg van dit soort praktijken en Jac is ook prima in staat om vast te houden aan zijn principes, zelfs al houdt dit in dat hij een heel eind moet lopen in de nog steeds erg hete zon in plaats van lekker een biertje drinken in de koele hoteltuin naast het zwembad! Ik zal je niet vermoeien met meer details, als dingen eenmaal niet zo lekker lopen wordt het er meestal niet beter op! De enige gedachte die ons nog kan troosten is dat we nu echt bijdragen aan de beperking van de luchtvervuiling rondom de Taj Mahal! Luchtvervuiling is in iedere Indiase stad een groot probleem en in Agra al helemaal, als gevolg van veel industrie zonder milieu beperkingen en natuurlijk al die tweetakt autoriksja's.