De tocht naar Flores dwars door de binnenlanden van het Petén gebied is nogal zwaar. De weg is 'sterk verbeterd' volgens onze buschauffeur, iets wat wij moeilijk kunnen geloven als wij de onverharde weg aanschouwen en vooral aanvoelen! Maar de chauffeur houdt woord: hij had beloofd dat we rond het middaguur in Flores zouden zijn en inderdaad, vlak voor tweeën zijn we er! Nu lag dat volgens ons meer aan het rally talent van onze chauffeur, dat hem in staat stelt 'rustig' 80 te rijden over een onverharde weg vol hobbels (die vol stijl ontweken worden), dan aan de sterk verbeterde staat van de weg... In Flores doen we maar even kalm aan om bij te komen en om ons voor te bereiden op het vroege ontwaken morgen: we willen om 4 uur 's ochtends op weg naar Tikal om het ontwaken van het oerwoud ter plaatse mee te maken en hopelijk wat apen te zien!

Het Petén gebied is nog een heuse jungle, sterk begroeid en vol wilde dieren als apen, papagaaien en - niet in de laatste plaats - muskieten. Het landschap is totaal anders dan dat in de bergen, waar we in het begin doortrokken. De temperatuur is ook totaal anders! Het is werkelijk bloedheet en zeer drukkend. Het Petén gebied wordt bedreigd door de oprukkende akkerbouw, waardoor net als vroeger steeds grotere gebieden jungle platgebrand worden.

Geprobeerd wordt het Petén gebied te bewaren door het uit te roepen tot een groot natuurgebied van tevens hoge archeologische waarde. Zal de regering inzien dat met 'La Ruta Maya' juist veel geld te verdienen is, als het gebied intact gelaten wordt? In ieder geval neemt men de moeite om het gebied te beschermen, want onze bus wordt vlak na vertrek uit Rio Dulce aangehouden om gedesinfekteerd te worden, dit ter voorkoming van het doordringen van een bepaald soort fruitaantastend insect in het Petén gebied. Als rasechte smokkelaars moeten wij al ons fruit inleveren en vervolgens mogen we in een stinkende bus doorrijden - even raampjes open, het kan helemaal geen kwaad!

Flores is een klein stadje dat op een schiereiland in het 'Lago de Petén Itzá' ligt. Links een zonsondergang over het meer. Vroeger hebben hier veel Maya's gewoond, maar ook deze beschaving is uiteindelijk (pas in 1697) door ons Europeanen verwoest en wel zodanig, dat er niets meer van terug te vinden is. Het plaatsje is aardig om even te bekijken, maar wel erg klein, want in een half uurtje ben je rondgelopen. Het stikt er van de restaurantjes, vooral aan het water gelegen, wat echter weinig helpt tegen de drukkende warmte. We hebben er lekker gegeten, kennelijk werd de kok niet gehinderd door de aldoor uitvallende elektriciteit. Dit werkte overigens wel sfeerverhogend!

De volgende dag zoals gezegd absurd vroeg op richting Tikal. Zelfs ik (niet altijd op m'n best 's ochtends, Jac?) had hier echter geen spijt van, want Tikal was een onvergetelijke ervaring. Hier liepen we dan echt midden door de jungle in een uitgestrekt gebied, waar je probleemloos de weg kwijt kon raken in je pogingen brulapen te zien te krijgen. Horen kon je ze trouwens de hele tijd! Zo stonden we nog voor zonsopgang bij Tempel VI, die Jac al uitglijdend moedig beklom terwijl ik de bomen afspeurde op zoek naar apen, die ik steeds duidelijker hoorde. Er vlogen papagaaien en zelfs toekans over, ik werd helemaal wild van die toekans maar voor het fotograferen moest ik nog heel veel geduld oefenen tot Yaxchilán!

Even later zagen we een vrouwtjes aap met baby en vlak daarna een mannetje, deze zat ons van heel nabij te bestuderen en was duidelijk geamuseerd door Jacs' poging tot contact: flink op de borst stompen onder het uiten van de vereiste Tarzan geluiden! Het is heel bijzonder om dit soort dieren in het wild te zien en wel zodanig dat je elkaar in de ogen kijkt.

Tikal is al bewoond vanaf 900 voor Christus. Tikal ligt op een kleine heuvel, een geschikte plaats om geen last te hebben van de omringende moerasachtige grond. Eerst was het een klein dorpje, geleidelijk werd het een belangrijk ceremonieel centrum. De klassieke periode van 300 tot 900 na Christus was voor Tikal de grote bloeitijd. Tikal was een belangrijk onderdeel van het grote handelsnetwerk dat Teotihuacán in het begin van de klassieke periode had opgericht in zuidelijk Midden Amerika. Tikal kocht onder andere obsidiaan, vulkanisch glas dat voor scherpgerande werktuigen werd gebruikt en jade, waarvan sieraden gemaakt werden die door de Maya elite gedragen werden. In ruil hiervoor leverde Tikal onder andere vuursteen - zeer waardevol, bruikbaar voor het maken van bv. speerpunten en messen.  Ook hier blijkt weer dat de Maya's niet altijd zo vredelievend waren, want men schijnt in oorlogen vijanden van enige afstand bestookt te hebben met speren, terwijl de heersende gewoonte een 'eerlijk' man tot man gevecht was! Ook deze gevechtstaktiek was trouwens afkomstig uit Teotihuacán.

Na de ineenstorting van Teotihuacán breidde Tikal zijn macht nog verder uit. In de zesde en zevende eeuw bereikte Tikal de grootste bloei, in deze periode zijn ook de prachtige tempels (Tempel I, zie helemaal boven, ter ere van koning 'Ah Cacau') en de Acropolis (links van tempel I, zie linksboven) gebouwd.

Na met enige moeite de nogal steile Tempel II beklommen te hebben, worden we met een indrukwekkend uitzicht op Tempel I beloond. Bovenaan is een opening. Ik betrap mezelf erop dat ik steeds even check of er nog geen enge priester verschijnt! Merkwaardig dat een gebouw zo'n imponerende sfeer kan uitstralen (sorry, Henk, de Dordse Dom haalt het er echt niet bij, dit even terzijde).

We hebben nog een klein beetje energie over en een heleboel tijd (voor de verandering!) en beklimmen dus Tempel IV, 68 meter hoog en hiermee het hoogste gebouw. Vanaf deze uitkijkplaats kunnen we de uitgestrektheid van de jungle en tevens van de Tikal nederzetting (ja, dat is weer Tempel I die je vol in zicht hebt) goed tot ons door laten dringen. Jac is geheel tevreden over de entourage - heel verstandig, anders verzin ik misschien nog een klein oerwoudtochtje om het jungle gevoel te verhogen... Overal om ons heen horen we brulapen. En zoemen de muskieten. Een voorzichtige telling die avond levert voor mij een score van ten minste 50 muggenbulten, toch maar goed dat we malariatabletten slikken! Ik heb er gelukkig weinig last van. Jacs' arm haalt alweer 90 graden. Tot afscheid nog een plaatje van de Ceiba, de nationale boom, zeer hoog, die aan de ingang van het Tikal complex staat.

Nog niet genoeg van de jungle? Reis dan verder mee!