Panajachel is een plaats die niet veel bijzondere architectuur biedt en waar ook geen kleurrijke indianenmarkten te bewonderen zijn. De bijnaam van Panajachel is 'Gringotenango': plaats van de buitenlanders. Het stikt er inderdaad van de toeristen, zowel langblijvende als snelle trekkers. Waarom we hier dan eigenlijk met z'n allen komen? Nu, het meer van Atitlan waaraan ons hotel ligt is werkelijk prachtig. De hoteltuin zelf is trouwens ook een lust voor het oog: vol bloeiende planten en bomen. In de omgeving van het meer kan je veel indianenplaatsjes bezoeken, indianenplaatsjes met een authentieke sfeer al zijn er soms veel toeristen.

's Ochtends vroeg word ik om zes uur uit mezelf wakker, heel ongewoon voor mij, maar wel zeer de moeite waard. Het meer biedt alle kleurschakeringen die beloofd zijn en de sfeer is zo rustig, dat ik eigenlijk behoefte krijg om een paar weken aan dit meer door te brengen in plaats van de bekende twee dagen.

Om het meer liggen drie vulkanen: de vulkaan Toliman (3150 meter hoog), zie beide foto's, vulkaan Atitlan daarachter (3500 meter) en Vulkaan San Pedro links (3000 meter). Op dit vroege uur vormt zich een aureool - wolkje om de top van de vulkaan, schitterend om te zien. Vind je niet?

We ontbijten met uitzicht op de vulkanen. Enig geduld oefenen is wel weer nodig, maar we zijn nu zo vroeg en zo tot rust gekomen, dat dat geen probleem meer is (dit geldt overigens niet voor de hele groep...). Vandaag gaan we naar de markt in Chichicastenango, Chichi om het simpel te houden.

Chichi ligt 2000 meter hoog temidden van de bergen. Het is een geïsoleerde plaats, toch trekt iedereen hierheen op marktdagen. De markt op zondag is een belevenis: handelaren uit de verre omtrek komen desnoods te voet om zowel zeer toeristisch in trek zijnde waren: handgeborduurde kleden en houtsnijwerk, als groente en fruit voor de plaatselijke bevolking aan de man te brengen. Chichi was ook vóór de Spaanse overheersing een belangrijke handelsplaats, toen Chaviar geheten.

Onderweg hebben we mooi uitzicht op het meer. Deze stopplaats is bezet door plaatselijke handelaren, die van de toeristische stops trachten te profiteren. Deze handelaar (rechtsboven) raakt echter tamelijk wanhopig van onze reisleidster? Zeker geen behoefte aan maskers, al zien ze er mooi uit. Even verderop zien we een begraafplaats, heel kleurrijk, doet eigenlijk vrolijk aan.

In Chichi aangekomen sjezen onze reisgenoten richting heuvel, waar hen een macaber religieus schouwspel wacht, met als hoogtepunt het kip-hoofd-aftrekken. Harry bezorgde ons deze foto. Wij vluchtten naar het meest dure hotel wat we konden vinden.

Begeleid door geruststellende marimba geluid, omringd door planten, fonteinen, beeldjes, potten met bloemen, aan de muur porseleinen bordjes en houten maskers, dronken we thee/koffie en bewonderden de papagaaien, die majestueus onder hun afdakjes zetelden.

Helemaal tot rust gekomen (alweer), bezochten we de markt, die zeer uitgestrekt was en veel leuker dan ik verwacht had. We werden belaagd door verkoopsters van handgeborduurde kleden, maar 'wijs' geworden door onze ervaringen in San Juan de Chamula toonden we zeer weinig interesse. Dit leverde ons voor heel lage prijzen diverse leuke kleden op, een gang van zaken waar wij als rasechte Nederlanders zeer tevreden over waren.

Bijna vonden we de weg naar de bus niet meer op tijd terug, want er waren steeds meer kraampjes en ook een zeer interessante kerk, de Santo Tomas kerk, ook weer met een heel aparte sfeer vol wierook, geheimzinnig gezang en gemurmelde gebeden. Toen we de kerk in wilden lopen werden we tegengehouden, de hoofdtrap naar de kerk mocht alleen door hooggeplaatste kerkelijken betreden worden. De trap aan de zijkant van de kerk, die was geschikt voor gewone mensen en toeristen...

En dan was er ook nog het kerkhof, helemaal achteraf.

Kortom, als je nog eens een bezoekje aan de markt van Chichicastenango brengt, neem er dan ruim de tijd voor, zodat je zowel leuke souvenirs kan kopen als rond kan kijken en van de sfeer genieten!

Helaas, we moeten verder!