Agra, pagina 5 van 5

Op onze laatste dag in Agra gaan we op bezoek aan de ander kant van de rivier. We huren onze eigen autoriksja, met een heel verlegen chauffeur, zodat ik voor de verandering me geen zorgen maak en gewoon uit de riksja spring als we voor de zoveelste keer vast staan ergens, wat me de gelegenheid geeft om leuke straatfoto's te maken.

Hieronder zie je een foto van Jacques en onze chauffeur, schattig nietwaar?! Let vooral op de tekst 'Green Agra' op de riksja, een beetje een contradictio in terminis nietwaar, zo'n tekst op een autoriksja? Zoals al eerder gemeld zijn er in Agra, net als in iedere grote stad in Noord India, enorme vervuilingproblemen. Het gemeentebestuur lijkt hier in Agra in ieder geval de problemen serieus te nemen, voornamelijk omdat het perfecte wit van het marmer van de Taj aangetast wordt en langzaam verandert in vies-geel. Nu zijn er zogenaamde 'groene zones' in Agra, het zou verstandig zijn als toeristen hier geen autoriksja nemen, maar je hebt gelezen wat er dan gebeurt. Het is verder niet erg handig om een fietsriksja te nemen, het hoogteverschil is zodanig dat je het niet makkelijk per fiets kan overbruggen. En het is erg gênant om in een fietsriksja te zitten als je chauffeur er naast moet lopen om de riksja voort te duwen! Natuurlijk kan je hem helpen duwen, maar dat willen de meeste riksja berijders niet, je mocht eens op het idee komen dat het makkelijker is gewoon zelf te lopen?

Hier op de brug zie je de standaard dead-lock van het Indiase verkeer: je moet om onbekende redenen stoppen en natuurlijk probeer je er dan rechts langs te komen, van de andere kant doen ladingen riksja's hetzelfde en ergens in het midden komt iedereen definitief vast te zitten!

Voordat we het mausoleum dat we willen bezoeken ingaan, maak ik nog wat foto's van de omgeving. Enorm veel vuil en alle dieren lopen vrij rond, heel normaal in India. Ik ontmoet twee enthousiaste straatjongens, ze zijn niet helemaal schoon (wij trouwens ook niet), maar ze hebben veel lol!

Nu gaan we het mausoleum binnen, Itimad-ud-daulah. Een prachtig mini-Tah-Mahalletje, kennelijk een vingeroefening vooraf. Het ‘pietra dura’, het marmeren inlegwerk, is vrijwel net zo perfect als in de Taj Mahal. Een enorm voordeel van dit mausoleum is dat je binnen foto's mag nemen - voor een kleine vergoeding natuurlijk, overal moet je betalen om te fotograferen en nog heel veel meer betalen als je een video wil maken. Niet al dit geld verdwijnt spoorloos in de zakken van de rijken (zoals ik al meteen wantrouwend vermoedde), hier wordt de binnenkant van het mausoleum mooi gerestaureerd.

Dit mausoleum is gebouwd ter ere van Mirza Ghiyas Beg, voor het geval je het niet meer weet: dit was een Perzische Minister President. Zijn beeldschone dochter Nun Jahan trouwde later met de keizer en liet dit mausoleum oprichten voor haar vader (1625). Wim Kok kan natuurlijk alleen maar dromen van zo'n gebouw (past niet erg bij het PvdA gevoel trouwens)- zelfs als een dochter met Alexander zou trouwen (past ook al niet erg bij het PvdA gevoel).

Hierna bezoeken we het nabij gelegen Ram Bagh, de tuinen van God of zoiets, oorspronkelijk prachtige Moghul tuinen. Maar de tuinen zijn totaal verwoest, alhoewel ijverige vrouwelijke bouwvakkers trachten het geheel te restaureren. Je kan zo zien dat dit eeuwen gaat duren. Op de korte termijn zou een enorme verbetering te bereiken zijn door water te laten lopen in de bassins in de tuin en uit de fonteinen te laten spuiten. Water is zo essentieel in een Arabische tuin, de essentie van de hemel in een zo droog land - trouwens, in Veldhoven heeft iedereen ook vijvers en dat heeft niets met een gebrek aan regen te maken!

Het Mausoleum van Akbar in Sikandra ten Noordwesten van Agra is  juist heel goed bewaard gebleven en ook mooi gerestaureerd. Dit geldt niet voor de weg die we moeten volgen om hier te komen, maar de zeer relaxte en bijna paradijselijke atmosfeer van Sikandra maakt alles goed. We zien hier weer ladingen Languor apen en er is een prachtige tuin, of eigenlijk meer een groot veld, waar je vanuit de verte herten kan bewonderen. Sommige herten zijn echter zeer lui van aard en liggen gewoon op het terras naast Baradi Paleis.

Akbar is één van de bekendste Mongolen Keizers, hij is het die begonnen is met de bouw van Agra Fort en Fatehpur Sikri, ook besproken op deze Agra pagina's. Hij begon zelfs zijn eigen mausoleum te bouwen (je weet maar nooit of iemand anders daar nog zin in heeft!). We bezoeken zijn tombe, een hele ervaring aangezien zijn tombe in een donkere kamer in het midden van het Mausoleum lag. Om deze kamer te bereiken moest je door een donkere gang lopen, waarbij het enige licht afkomstig was van een langzaam slingerend peertje opgehangen boven de tombe. Een stille wacht zat naast de tombe om het geheel te completeren. Een lading schreeuwende schoolkinderen trachtte het effect teniet te doen, maar daar slaagden ze heel niet in, dus waarschijnlijk waren zij stiekem ook een beetje benauwd...

De zoon van Akbar heeft het mausoleum afgebouwd. Het is een mix van stijlen geworden: Islam, Hindi, Boeddhistisch, Jain en Christelijk. Naar mijn mening nam hij het beste van iedere stijl, aangezien de mysterieuze gebouwen, vol van het verleden, in combinatie met de grote, rustige tuin met luie apen en tamme herten mijn idee van het paradijs dicht benadert. Misschien zelfs dichter dan de Taj Mahal, die te indrukwekkend is en te dominant om je een relaxt en paradijselijk gevoel te geven. Maar vertel dit in godsnaam nooit aan Sjah Jahan, hij zou diep teleurgesteld zijn (of misschien juist niet?).

Jacques tracht zich in te leven in de wereld van de apen. Het lukt hem heel aardig, zoals je ziet als je naar deze 'zullen we nu handen schudden of niet' foto kijkt. Maar natuurlijk wordt de interactie toch een beetje agressief, zoals alle ontmoetingen tussen twee dominante mannetjes (nooit gedacht van Jacques!), vooral wanneer het eten betreft (of vrouwtjes?). Jacques had echter niet voldoende interesse in dit mysterieuze fruit om het met zijn leven te verdedigen - had die aap even mazzel dat hij geen pinda's at!!!