Agra, pagina 1 van 5

Agra

Na zes uur door elkaar geschud te zijn, muzikaal begeleid door regelmatig getoeter, arriveert onze bus in Agra. We zaten voorin, een goede plaats om niet al te veel last te hebben van alle gaten in de weg, maar wel erg dicht bij de zeer luide claxon van de bus! Onze buschauffeur maakte vrijwel continu gebruik van zijn claxon, dit moet in India om andere voertuigen te waarschuwen dat je van plan (of al bezig) bent om hen in te halen. Het is niet agressief bedoeld, alhoewel het op een onwetende buitenstaander wel zo over kan komen... De bus reed erg hard en dus moesten er continu langzamer voertuigen ingehaald worden. Hierbij negeerde onze chauffeur iedere mogelijkheid van tegemoetkomend verkeer, iets wat na enige tijd nogal op onze zenuwen begon te werken. Fietsen en kleine autootjes waren geen enkel probleem, die verdwenen uit zichzelf vlot van de weg. Grotere auto's en met name taxi's, toeterden protesterend maar bij uitblijven van enige reaktie onzerzijds vonden ze het kennelijk toch verstandiger even langs de kant van de weg te gaan staan, vermoedelijk om hun mooie taxi te redden (en hun leven). Andere bussen en vrachtwagens waren een probleem en dit resulteerde dan ook soms in ernstige ongelukken. De resten die we zo eens per uur gedeeltelijk op en gedeeltelijk naast de weg zagen liggen waren hier stille getuigen van. In India neigt men tot links houden, zodat doorgaans de rechter voorkant van de bussen zwaar beschadigd was. Dit detail verontrustte ons enigszins, aangezien we juist rechts voorin zaten... Gelukkig gebeurde er niets, maar er kwam weinig van lekker doezelen!

Agra is waarschijnlijk de meest toeristische plaats van Noord India en heel geschikt om de uiterste grenzen van je verdraagzaamheid te bepalen. Het is een paradijs voor touts, die geld krijgen voor iedere toerist die ze naar winkels weten te loodsen waar ze afspraken mee hebben. Als toeristen inderdaad iets kopen krijgen ze nog meer geld, de kommissie kan oplopen tot 50%! Het is een hiërarchisch systeem: taxi's krijgen de hoogste kommissie, fietsriksja's de laagste. Eenzelfde commissiesysteem geldt voor hotels, zodat je er absoluut voor moet zorgen tout-loos een hotel binnen te gaan, aangezien je anders een stuk meer voor dezelfde kamer betaalt. Jammer dat ik zoveel moet schrijven over dit soort problemen, maar juist deze problemen kunnen je vakantie flink verpesten en het is dan ook niet erg eerlijk dit weg te laten!

Het hotel dat we van te voren uitgezocht hadden in onze LP was niet vol, zoals onze riksja bestuurder en zijn begeleider al 'vreesden', en het had zelfs een zwembad! Ons vorige hotel in Jaipur had ook een zwembad (zoals ons ook verzekerd werd bij het inchecken), maar het water had een verontrustend bruingroen kleurtje en bovendien was het toegangshek met behulp van een enorme ketting vergrendeld. Niet echt aanmoedigend dus, kort samengevat. Dit zwembad was zalig, al was het water nogal warm.

Laat in de middag gingen we voor het eerst de Taj Mahal bekijken, een kort bezoek om de Taj in het licht van de ondergaande zon te bewonderen. De volgende morgen gingen we weer, nu voor een uitgebreider bezoek. De Jaj Mahal was de reden dat ik India wou bezoeken. In feite wilden we naar Nepal, maar we konden alleen via Delhi vliegen en Jac dacht dat het aardig was om dan meteen een stukje India te bekijken. Ik voelde me niet zo aangetrokken tot India, overigens zonder überhaupt iets over het land te weten. Maar toen ik in reisgidsen foto's zag van de Taj Mahal en van het Paleis der Winden en me realiseerde hoe dicht dit bij Delhi lag, veranderde ik geheel van mening. En ik moet zeggen dat ik niet teleurgesteld ben, de gebouwen zijn prachtig en het leven in India is een belevenis op zich. De vele problemen met touts waren negatief, maar India heeft een mysterieuze, oriëntaalse sfeer die heel bijzonder is om van dichtbij te ervaren.

Gewoonlijk zie je mooie plaatjes in boeken en reisgidsen van interessante plaatsen die je graag een keer zou bezoeken, maar als je er dan eindelijk bent is het warm en overvol, de plaatsen zien er net wat anders uit dan de plaatjes die je gezien hebt en achteraf voel je je stiekem een klein beetje teleurgesteld. Gedurende onze beide bezoeken aan de Taj was het èn zeer heet, èn het stikte van de mensen, maar het uitzicht op de Taj was adembenemend. Ook de sfeer was heel bijzonder, zoveel mensen hebben in het verleden de Taj al bezocht en dat voel je op de één of andere manier.

Sjah Jahan heeft de bouw van de Taj Mahal gestart toen zijn favoriete vrouw Mumtaz Mahal stierf bij de geboorte van hun veertiende kind. De Shah en zijn vrouw besteedden veel tijd samen en voorzover men nu weet, was het een heel gelukkig huwelijk. Het verhaal gaat dat de Sjah in één nacht grijs werd nadat zijn vrouw overleden was. De Sjah wou een permanent liefdesmonument maken en dit monument - de Sjah was een extreem ambitieuze man - moest het mooiste gebouw van de hele wereld worden. Ik denk dat hij daar in geslaagd is, ik heb tenminste nog nooit zo'n mooi en indrukwekkend gebouw gezien. De Taj is opgetrokken uit heel wit marmer en gedecoreerd met in het marmer uitgesneden beeltenissen en bloemmotieven en inscripties gemaakt met 'pietra dura', een techniek waarbij halfedelstenen zoals jaspis, onyx, amethist, lapis lazuli, turkoois en jade zeer precies ingelegd worden in marmer. Hier beneden zie je een prachtig voorbeeld.

De Taj staat op de top van een heuvel, die achter de Taj naar beneden uitloopt in de rivier die door Agra stroomt. Dit creëert een bijzonder ruimtelijk effect, waardoor het van voren gezien lijkt alsof de wereld achter de Taj ophoudt. Volgens sommige theorieën is de Taj niet alleen een indrukwekkend monument bedoeld om de eeuwigheid van de liefde te demonstreren, maar ook een replica op aarde van Gods troon in de hemel. Een soort van hemel op aarde dus! Het Arabische woord voor tuin is gelijk aan het woord voor paradijs, dit tezamen met de keus van de inscripties uit de Koran die ingelegd zijn op de voorkant van de Taj en op het gebouw waardoor je de tuin waarin de Taj staat betreedt, wijst in de richting van deze theorie. Zoals eerder gezegd was Sjah Jahan een extreem ambitieuze man. Verder had hij een uitstekend gevoel voor kunst en een obsessieve interesse in religie. Hij bedacht zelf het hele ontwerp van de Taj en de omringende tuinen en gebouwen, een feit wat mij ontzag inboezemt. Het kostte 20 jaar om de Taj te voltooien! Volgens een lichtelijk geïrriteerde e-mail van een historicus die zich verdiept in dit onderwerp is dit verhaal echter grote nonsens, de Sjah heeft de Taj niet zelf ontworpen. De Taj was origineel een oude tempel van zeven verdiepingen, eigendom van Maharajah Jaisingh rond 1630 AD. Daar gaat mijn romantische verhaal! Ik kan het verhaal overigens nergens bevestigd vinden, dus als je nog informatie hebt houd ik me aanbevolen. Hoe dan ook, de Taj is een sprookjesachtig mooi gebouw.

Aan de linkerkant van de Taj staat een moskee, aan de rechterkant een geheel symmetrisch gebouw dat echter niet als moskee gebruikt kan worden, aangezien het niet richting Mekka uitkijkt. Rond en in de Taj, maar ook binnen in de moskee en op het plein ervoor moet je je schoenen uitdoen. Dit geldt voor iedere moskee, het huis van God betreed je niet met vieze voeten. Jacques vindt dit een beetje belachelijk. Thuis krijg ik niet voor elkaar dat hij z'n schoenen uit doet, zelfs niet als ik uitleg dat het veel werk scheelt bij het zuigen, wat hij toch doorgaans zelf doet. Maar hier is Jacques gezwicht, al kan je op deze foto wel zien wat hij ervan vindt!