Over kangaroes, kakatoes, emoes en zeehonden (vervolg)

Flinders Range - Adelaide - Kangaroo Island met het Flinders Chase park

Klik op een foto om te vergroten. Toelichting verschijnt dan in de titelbalk. Deze bladzijden tonen maar een kleine selectie van de 400 Australië foto's. Bestel de CD om alle 400 Australië foto's schermvullend (800 x 600 pixels) te bekijken! Tevens op de CD: diashows met authentieke muziek en het complete interactieve verhaal, ook geschikt om te printen.

Op weg naar Adelaide komen we langs een roze meer. Ik heb hierover gelezen maar kon het niet geloven, zal wel een roze waas zijn of zo dacht ik. Maar nu zien we het met eigen ogen: het meer is absoluut roze. Dit effect wordt veroorzaakt door een combinatie van het zoutgehalte in het meer en de water temperatuur. Heel merkwaardig.

Adelaide is vol, druk en niet erg interessant. Na drie weken kamperen in West Australië komt de stad luidruchtig en vies op ons over. Met behulp van de Lonely Planet vinden we een goedkoop hotel, dat gelukkig nog plaats heeft totdat de ‘Adelaide Golf Open’ een paar dagen later begint. We krijgen een kleine kamer op de tweede verdieping met een ruime veranda, vanwaar we de hele straat kunnen overzien en aan de overkant recht het politiebureau in kunnen kijken, zodat we ons niet hoeven te vervelen. We praten uitgebreid met de gezellige hoteleigenaar en zijn vrouw, doen onze was en leveren onze huurauto af. Tot onze niet geringe verbazing zegt de vrouw die onze auto inspecteert niets over de hageldeuken (als de auto een beetje nat is en het licht goed staat zie je de deuken niet zo erg), zelfs niet na onze schuldige verklaringen over hagelstormen. We huren een nieuwe auto die we over een paar dagen zullen afhalen, eerst staat een bezoek aan Kangaroo Island op de planning. Een grote opluchting dat we de 1000 Australische dollar borg weer terugkrijgen, nu kunnen we met een gerust hart Jacs’ verjaardag vieren met een lekker etentje!

Kangaroo Island is één van de mooiste plekken die we in Australië bezocht hebben. Het eiland is groot en er wonen maar weinig mensen. Het Flinders Chase Park, een ongelofelijk mooi natuurpark, beslaat de gehele westkant van het eiland. We bezoeken ‘Seal Bay’, een Australische zeeleeuwen kolonie waar je van heel dichtbij de zeeleeuwen kan bekijken en kan fotograferen. Ik heb altijd een voorliefde voor zeehonden gehad, weet niet precies waarom maar het zal zeker te maken hebben met hun ronde knuffelvormen en hun aandoenlijk prachtige donkere ogen. Onze buschauffeur waarschuwde ons al een extra rolletje film mee te nemen en inderdaad, ik kan me niet inhouden en heb ruim twee rolletjes film, eigenlijk bedoeld voor het totale bezoek aan Kangaroo Island, volgeschoten met zeeleeuwen. Nu heb ik van mijn reserve rolletje nog maar een halve rol over voor de ‘Remarkable Rocks’, nog opmerkelijker dan ik al vreesde (Jac mopperde zelfs niet over de naam), voor Cape du Couedic en Admiral Arch, prachtige uitzichten op wilde zeeën, hoge rotsen, dramatisch zonlicht en: zeehonden! Niet eerlijk, zo veel fantastische plaatsen in één park!

De chauffeur houdt helaas een strakke tijdsplanning aan (dat is de reden dat we de hele reis op eigen gelegenheid doen, alleen het bezoek aan Kangaroo Island is wel een stuk handiger om met een groep te doen) en dropt ons nog geen half uur later midden in het bos op een plaats waar we Koala’s kunnen zien. En inderdaad zien we meteen een Koala hoog in een boom zitten slapen (foto), verderop nog een paar met jong wat lager in een boom (weer een foto) en na nog wat verder doorlopen zien we zelfs een actieve Koala die rondloopt en bladeren aan het eten is (laatste filmpje vol). De chauffeur vertelt ons dat Koala’s eigenlijk een plaag zijn op Kangaroo Island. Ze hebben geen vijanden hier en ook geen problemen met ziektes, de belangrijkste redenen dat Koala’s op het vasteland van Australië schaars zijn. Hun favoriete merk Eucalyptus boom is hier nog steeds in overvloed aanwezig, waarbij het wel zaak is de hoeveelheid Koala’s niet nog verder uit de hand te laten lopen. Een heel probleem volgens de chauffeur, eigenlijk zouden ze Koala’s moeten afschieten maar dat zou niet best zijn voor het imago van Australië, wat toch al een beetje twijfelachtig is als gevolg van alle problemen met Aboriginals en de weinig flexibele houding van Australië ten opzichte van vluchtelingen. Dus transporteren ze een deel van de Koala’s naar het vaste land en castreren een groot deel van de overgebleven mannetjes, een praktijk die kennelijk de aandacht van de wereld nog niet getrokken heeft (en die de Australische regering best zou willen uitbreiden tot Aboriginals en vluchtelingen als ze zeker waren dat ook dat onopgemerkt zou blijven).

’s Avonds laat bezoeken we de ‘Fairy pinguïns’ op de ‘Penguin Beach’ in Kingscote, de kleine ‘hoofdstad’ van Kangaroo Island. De ‘Fairy’of kleine pinguïn is alleen te vinden in Australië en Nieuw Zeeland. De volwassen dieren zijn zo’n dertig centimeter hoog. Ik had aanzienlijk grotere pinguïns verwacht en toen onze gids vol mooie verhalen ons een gat toonde waar zich volgens hem diverse pinguïns schuilhielden, geloofde ik hem niet meteen. In deze tijd van het jaar, aan het begin van de zomer, zie je niet veel pinguïns omdat ze in de rui zijn. De rui kondigt zich aan door een periode van overeten (voor Jac en mij duurt het kennelijk niet lang meer voordat we in de rui gaan). Zodra de pinguïns in de rui zijn is hun verenpak niet meer waterdicht en kunnen ze gedurende drie weken de zee niet meer in, drie weken waarin ze niets te eten krijgen. Gelukkig zien we toch een aantal pinguïns en zelfs een paar kuikens, verscholen tussen stenen, flapperend met hun kleine vleugeltjes alsof ze het koud hebben – waar we alle begrip voor hebben want de wind is ijzig koud. ’s Morgens vroeg gaan we zelf op zoek naar de pinguïns, maar ze zijn vissen of houden zich goed verborgen tussen de rotsen. In plaats van pinguïns zit het strand vol met zwarte zwanen, balancerend op één poot, de kop tussen de veren gestoken, de lange nek ingewikkeld gebogen. Een groep van zeker twintig pelikanen vliegt over, met langzame vleugelslagen rustig balancerend op de wind. Kingscote is een heel rustig plaatsje. Mocht je ernstige problemen met stress hebben, dan kunnen we Kingscote van harte aanbevelen. Huur één van die oude huisjes compleet met veranda waar je in een comfortabele stoel uit kan kijken over de zee. Blijf hier tenminste drie maanden. Resultaat gegarandeerd.

De buschauffeur komt ons ophalen voor de rest van de eilandtour. Hij is flink op dreef en gaat van start met een uiteenzetting over verschillen van mening over bosbrandbestrijding – wel of niet geforceerd stukken bos afbranden - en de ernstige gevolgen van verzilting door intensieve landbouw en houtkap. We stoppen bij een ranch waar eucalyptus olie gemaakt wordt op een milieuvriendelijke manier, tenminste, men doet een boel moeite om ons te overtuigen van de milieuvriendelijkheid. Mij is nog niet helemaal duidelijk waar ze al het hout vandaan halen voor het uitstoken van de olie. Sprokkelen bij het vernieuwen van alle hekken van boeren op het eiland (een bijverdienste) leek me geen afdoende verklaring. In ieder geval is de bedrijfsvoering een heel stuk milieuvriendelijker dan die van veel fabrieken en boerderijen en bovendien amuseert men zowel zichzelf als de toeristen ermee. We leren dat eucalyptus olie vrijwel overal goed voor en tegen is en vertrekken met een afdoende voorraad flesjes.

Hierna bezoeken we een bijen farm, een schapenboerderij en het ‘Wildlife Park’, waar we alle inheemse dieren zien die we ook al in het wild gezien hebben. Ik vraag me af waarom ze hier opgesloten worden terwijl je ze overal in het wild kan zien. Onze buschauffeur steekt van wal met een nieuwe uiteenzetting. Hij verklaart aan ons de enorme impact die de eigenschappen van de Australische bodem op het Australische leven heeft. De bodem mist bepaalde sporen elementen. Dat klinkt niet zo ernstig, maar het gevolg is dat veel gewassen, zoals granen, niet verbouwd kunnen worden. Ook is het onmogelijk op deze bodem vee te houden. Vroegere immigranten hebben dit proefondervindelijk geleerd. Het eerste halfjaar ging alles goed, maar daarna begon hun vee te sterven. Niemand begreep wat er aan de hand was totdat men begin twintigste eeuw bodemmonsters kon analyseren. Het ironische is dat een kleine toevoeging van de ontbrekende sporenelementen voldoende is om probleemloos gewassen te verbouwen en vee te houden.

Vervolgens maakt de chauffeur een stap naar de Aboriginals. Aangezien het vroeger voor hen onmogelijk was gewassen te verbouwen of vee te houden, moesten ze wel jagen en op zoek gaan naar eten, een manier van leven die het vrijwel onmogelijk maakt te settelen op één plaats. Als je voortdurend rondtrekt heeft het weinig zin veel energie te investeren in voorwerpen en gebouwen die je toch niet met je mee kan nemen. Deze manier van leven heeft dus een grote invloed op de cultuurontwikkeling van de Aboriginals, gedwongen altijd mobiel te zijn, een nadeel dat zeker ook voordelen heeft. De Aboriginals ontwikkelden een niet competitieve cultuur waarin grote nadruk lag op samenwerking binnen de groep en op evenwicht met de natuur. De mentaliteit van de Europese immigranten van wegwerp gebruik en vernietigen van de natuur was voor hen totaal onbegrijpelijk. De Aboriginals wisten niet hoe ze zichzelf en hun woongebied moesten verdedigen. Ook de zeehonden, zo gaat onze chauffeur verder, waren niet voorbereid op de Europeanen. In een kleine twintig jaar zijn vrijwel alle – oorspronkelijk rijkelijk aanwezige - zeehonden en zeeleeuwen kolonies op Kangaroo Island uitgemoord. De zeehonden waren niet gewend aan vijanden en daardoor eenvoudig te doden. Gelukkig is de populatie zeehonden nu weer wat toegenomen maar de zeehonden hebben niets geleerd, ze zijn nog steeds vol vertrouwen en niet bang voor mensen. Voor de Aboriginals lijkt het me vrijwel onmogelijk, zelfs in dit immense land vol ruimte, op hun eigen manier in harmonie met de natuur te blijven leven. De tegenstellingen en conflicten met de westerse manier van leven zijn gewoon te groot. En helaas voor ons, eenmaal zover gekomen kunnen we niet meer terug.

Terug naar Virtual Traveling home