Over kangaroes, kakatoes, emoes en zeehonden (vervolg)
Flinders Range - Adelaide - Kangaroo Island met het Flinders Chase park
Klik op een foto om te vergroten. Toelichting verschijnt dan in de titelbalk. Deze bladzijden tonen maar een kleine selectie van de 400 Australië foto's. Bestel de CD om alle 400 Australië foto's schermvullend (800 x 600 pixels) te bekijken! Tevens op de CD: diashows met authentieke muziek en het complete interactieve verhaal, ook geschikt om te printen.
Op weg naar Adelaide komen we langs een roze meer. Ik heb hierover
gelezen maar kon het niet geloven, zal wel
een roze waas zijn of zo dacht ik. Maar nu zien we het met eigen ogen: het meer
is absoluut roze. Dit effect wordt veroorzaakt door een combinatie van het zoutgehalte
in het meer en de water temperatuur. Heel merkwaardig.
Adelaide
is vol, druk en niet erg interessant. Na drie weken kamperen in West Australië
komt de stad luidruchtig en vies op ons over. Met behulp van de Lonely Planet
vinden we een goedkoop hotel, dat gelukkig
nog
plaats heeft totdat de ‘Adelaide Golf Open’ een paar dagen later begint. We
krijgen een kleine kamer op de tweede verdieping met een ruime veranda, vanwaar
we de hele straat kunnen overzien en aan de overkant recht het politiebureau
in kunnen kijken, zodat we ons niet hoeven te vervelen. We praten uitgebreid
met de gezellige hoteleigenaar
en
zijn vrouw, doen onze was en leveren onze huurauto af. Tot onze niet geringe
verbazing zegt de vrouw die onze auto inspecteert niets over de hageldeuken
(als de auto een beetje nat is en het licht goed staat zie je de deuken niet
zo erg), zelfs niet na onze schuldige verklaringen over hagelstormen. We huren
een nieuwe auto die we over een paar dagen zullen afhalen, eerst staat een bezoek
aan Kangaroo Island op de planning. Een grote opluchting dat we de 1000 Australische
dollar borg weer terugkrijgen, nu kunnen we met een gerust hart Jacs’ verjaardag
vieren met een lekker etentje!
Kangaroo Island is één van de mooiste plekken
die we in Australië bezocht hebben. Het eiland is groot
en er wonen maar weinig mensen. Het Flinders Chase Park, een ongelofelijk mooi
natuurpark, beslaat de gehele westkant van het eiland. We bezoeken ‘Seal Bay’,
een Australische zeeleeuwen kolonie waar je van heel dichtbij de zeeleeuwen
kan bekijken en kan fotograferen. Ik heb altijd een voorliefde voor zeehonden
gehad, weet niet precies waarom maar het zal zeker te maken hebben met hun ronde
knuffelvormen en hun aandoenlijk prachtige donkere ogen. Onze buschauffeur
waarschuwde
ons al een extra rolletje film mee te nemen en inderdaad, ik kan me niet inhouden
en heb ruim twee rolletjes film, eigenlijk bedoeld voor het totale bezoek aan
Kangaroo Island, volgeschoten met zeeleeuwen. Nu heb ik van mijn reserve rolletje
nog maar een halve rol over voor de ‘Remarkable Rocks’, nog opmerkelijker dan
ik al vreesde (Jac mopperde zelfs niet over de naam), voor Cape du Couedic en
Admiral Arch, prachtige uitzichten op wilde zeeën, hoge rotsen, dramatisch
zonlicht en: zeehonden! Niet eerlijk, zo veel fantastische plaatsen in één
park!
De chauffeur houdt helaas een strakke tijdsplanning aan (dat
is de reden dat we de hele reis op eigen gelegenheid doen, alleen het bezoek
aan Kangaroo Island is wel een stuk handiger
om met een groep te doen) en dropt ons nog geen half uur later midden in het
bos op een plaats waar we Koala’s kunnen zien. En inderdaad zien we meteen een
Koala hoog in een boom zitten slapen (foto), verderop nog een paar met jong
wat lager in een boom (weer een foto) en na nog wat verder doorlopen zien we
zelfs een actieve Koala die rondloopt en bladeren aan het eten is (laatste filmpje
vol). De chauffeur vertelt ons dat Koala’s eigenlijk een plaag zijn op Kangaroo
Island. Ze hebben geen vijanden hier
en
ook geen problemen met ziektes, de belangrijkste redenen dat Koala’s op het
vasteland van Australië schaars zijn. Hun favoriete merk Eucalyptus boom
is hier nog steeds in overvloed aanwezig, waarbij het wel zaak is de hoeveelheid
Koala’s niet nog verder uit de hand te laten lopen. Een heel probleem volgens
de chauffeur, eigenlijk zouden ze Koala’s moeten afschieten maar dat zou niet
best zijn voor het imago van Australië, wat toch al een beetje twijfelachtig
is als gevolg van alle problemen met Aboriginals en de weinig flexibele houding
van Australië ten opzichte van vluchtelingen. Dus transporteren ze een
deel van de Koala’s naar het vaste land en castreren een groot deel van de overgebleven
mannetjes, een praktijk die kennelijk de aandacht van de wereld nog niet getrokken
heeft (en die de Australische regering best zou willen uitbreiden tot Aboriginals
en vluchtelingen als ze zeker waren dat ook dat onopgemerkt zou blijven).
’s Avonds laat bezoeken we de ‘Fairy pinguïns’ op de ‘Penguin
Beach’ in Kingscote, de kleine ‘hoofdstad’ van Kangaroo Island. De ‘Fairy’of
kleine pinguïn is alleen te vinden
in Australië en Nieuw Zeeland. De volwassen dieren zijn zo’n dertig centimeter
hoog. Ik had aanzienlijk grotere pinguïns verwacht en toen onze gids vol
mooie verhalen ons een gat toonde waar zich volgens hem diverse pinguïns
schuilhielden, geloofde ik hem niet meteen. In deze tijd van het jaar, aan het
begin van de zomer, zie je niet veel pinguïns omdat ze in de rui zijn.
De rui kondigt zich aan door een periode van overeten (voor Jac en mij duurt
het kennelijk niet lang meer voordat we in de rui gaan). Zodra de pinguïns
in de rui zijn is hun verenpak niet meer waterdicht en kunnen ze gedurende drie
weken de zee niet meer in, drie weken waarin ze niets te eten krijgen. Gelukkig
zien we toch een aantal pinguïns en zelfs
een
paar kuikens, verscholen tussen stenen, flapperend met hun kleine vleugeltjes
alsof ze het koud hebben – waar we alle begrip voor hebben want de wind is ijzig
koud. ’s Morgens vroeg gaan we zelf op zoek naar de pinguïns, maar ze zijn
vissen of houden zich goed verborgen tussen de rotsen. In plaats van pinguïns
zit het strand vol met zwarte zwanen, balancerend op één poot,
de kop tussen de veren gestoken, de lange nek ingewikkeld gebogen. Een groep
van zeker twintig pelikanen vliegt over, met langzame vleugelslagen rustig balancerend
op de wind. Kingscote is een heel rustig plaatsje. Mocht je ernstige problemen
met stress hebben, dan kunnen we Kingscote van harte aanbevelen. Huur één
van die oude huisjes compleet met veranda waar je in een comfortabele stoel
uit kan kijken over de zee. Blijf hier tenminste drie maanden. Resultaat gegarandeerd.
De buschauffeur komt
ons ophalen voor de rest van de eilandtour. Hij is flink op dreef en gaat van
start met een uiteenzetting over verschillen van mening over bosbrandbestrijding
– wel of niet geforceerd stukken bos afbranden - en de ernstige gevolgen van
verzilting door intensieve landbouw en houtkap. We stoppen bij een ranch waar
eucalyptus olie gemaakt wordt op een milieuvriendelijke manier, tenminste, men
doet een boel moeite om ons te overtuigen van de milieuvriendelijkheid. Mij
is nog niet
helemaal
duidelijk waar ze al het hout vandaan halen voor het uitstoken van de olie.
Sprokkelen bij het vernieuwen van alle hekken van boeren op het eiland (een
bijverdienste) leek me geen afdoende verklaring. In ieder geval is de bedrijfsvoering
een heel stuk milieuvriendelijker dan die van veel fabrieken en boerderijen
en bovendien amuseert men zowel zichzelf als de toeristen ermee. We leren dat
eucalyptus olie vrijwel overal goed voor en tegen is en vertrekken met een afdoende
voorraad flesjes.
Hierna bezoeken
we een bijen farm, een schapenboerderij en het ‘Wildlife Park’, waar we alle
inheemse dieren zien die we ook al in het wild gezien hebben. Ik vraag me af
waarom ze hier opgesloten worden terwijl je ze overal in het wild kan zien.
Onze buschauffeur steekt van wal met een nieuwe uiteenzetting. Hij verklaart
aan ons de enorme impact die de eigenschappen van de Australische bodem op het
Australische leven heeft. De bodem mist bepaalde sporen elementen. Dat klinkt
niet zo ernstig, maa
r
het gevolg is dat veel gewassen, zoals granen, niet verbouwd kunnen worden.
Ook is het onmogelijk op deze bodem vee te houden. Vroegere immigranten hebben
dit proefondervindelijk geleerd. Het eerste halfjaar ging alles goed, maar daarna
begon hun vee te sterven. Niemand begreep wat er aan de hand was totdat men
begin twintigste eeuw bodemmonsters kon analyseren. Het ironische is dat een
kleine toevoeging van de ontbrekende sporenelementen voldoende is om probleemloos
gewassen te verbouwen en vee te houden.
Vervolgens maakt
de chauffeur een stap naar de Aboriginals. Aangezien het vroeger voor hen onmogelijk
was gewassen te verbouwen of vee te houden, moesten ze wel jagen en op zoek
gaan naar eten, een manier van leven die het vrijwel onmogelijk maakt te settelen
op één plaats. Als je voortdurend rondtrekt heeft het weinig zin
veel energie te investeren in voorwerpen en gebouwen die je toch niet met je
mee kan nemen. Deze manier van leven
heeft
dus een grote invloed op de cultuurontwikkeling van de Aboriginals, gedwongen
altijd mobiel te zijn, een nadeel dat zeker ook voordelen heeft. De Aboriginals
ontwikkelden een niet competitieve cultuur waarin grote nadruk lag op samenwerking
binnen de groep en op evenwicht met de natuur. De mentaliteit van de Europese
immigranten van wegwerp gebruik en vernietigen van de natuur was voor hen totaal
onbegrijpelijk. De Aboriginals wisten niet hoe ze zichzelf en hun woongebied
moesten verdedigen. Ook de zeehonden,
zo gaat onze chauffeur verder, waren niet voorbereid op de Europeanen. In een
kleine twintig jaar zijn vrijwel alle – oorspronkelijk rijkelijk aanwezige -
zeehonden en zeeleeuwen kolonies op Kangaroo Island uitgemoord. De zeehonden
waren niet gewend aan vijanden en daardoor eenvoudig te doden. Gelukkig is de
populatie zeehonden nu weer wat toegenomen maar de zeehonden hebben niets geleerd,
ze zijn nog steeds vol vertrouwen en niet bang voor mensen. Voor de Aboriginals
lijkt het me vrijwel onmogelijk, zelfs in dit immense land vol ruimte, op hun
eigen manier in harmonie met de natuur te blijven leven. De tegenstellingen
en conflicten met de westerse manier van leven zijn gewoon te groot. En helaas
voor ons, eenmaal zover gekomen kunnen we niet meer terug.
Terug naar Virtual Traveling home