Bhaktapur, pagina 3 van 3

Gedurende de eerste paar honderd meter van onze wandeling naar Changu Narayan moeten we een paar jongens, meer dan bereid om ons te gidsen, uitleggen dat we echt geen gids nodig hebben. En dat we er heel geen probleem mee hebben om de dubbele afstand af te leggen, wat zeker zal gebeuren als we geen gids nemen, zo trachten de jongens ons te overtuigen (tja, ze kennen natuurlijk mijn fameuze instinkt voor afsnijdertjes niet!). Als tot hen doordringt dat we ons geen zorgen maken over de weg kwijtraken, laten de jongetjes ons tenslotte met rust, al kunnen ze niet nalaten ons nog even toe te roepen dat we helaas nu al het verkeerde pad nemen! Om hen tevreden te stellen nemen we het pad dat zij adviseren en genieten van de plotse zalige stilte. De Kathmandu vallei is vrijwel geheel bedekt door wolken, maar hier en daar kan je naar beneden kijken door een plots open waaiend stukje. Aan de andere kant van de bergrug waarover we lopen, kunnen we in de vallei kijken waar het oude Newari plaatsje Sankhu ligt, met de toppen van de Himalaya nog steeds duidelijk zichtbaar erboven uit torenend! De wandeling is niet zwaar, we lopen via dennenbossen naar de top van de bergrug en dan verder door allerlei kleine Chhetri dorpjes met huisjes die kriskras over de berghelling verspreid liggen, perfect passend in het landschap.

Na een uurtje lopen zien we in de verte het gouden dak van de Changu Narayan tempel al schitteren in de zon, dus we zijn precies op de goede weg (niet dat we ons zorgen gemaakt hadden maar toch...). Dit gouden dak werkt als een magneet, als we deze tempel al niet als doel hadden, dan zouden we er zeker nu toch heengelopen zijn. Een moeder werkt samen met haar dochters op het veld en we komen langs over een inmiddels zo smal geworden paadje, dat onze jongens-gidsen trots op ons zouden zijn! Ik maak een foto van het oudste meisje, ze kijkt zo serieus, alsof ze met haar jonge jaren al heel wat van het leven weet. Maar dan vraagt ze om geld en als ze niet genoeg krijgt naar haar idee, is ze plots weer helemaal een kind!

De Changu Narayan tempel is zeker heel blij met ons bezoek! Hij (of zij?) ligt er indrukwekkend bij, beschermd aan de voorkant door een tweetal leeuwen. De dakstutten zijn uitbundig versierd door prachtig snijwerk bestaande uit onderzoekend rondkijkende rijen kopjes en veelarmige Godinnen. Ik begrijp nu waarom de Hindi Goden zo veel armen en hoofden hebben: het duidt hun vele karaktertrekken aan en de vele mogelijkheden die ze hebben. Niet veel toeristen bezoeken deze tempel, en zeker niet te voet, we zullen dus die buslading Nederlandse toeristen die een half uurtje na onze aankomst hier gedumpt worden maar negeren. Gelukkig dat dat halve uurtje rust hadden, want Nepalese tempels zien er op de een of andere manier heel anders uit zonder buslading krijsende toeristen - ik kan me niet voorstellen dat wij net zoveel lawaai maken (en al helemaal niet als ik foto's maak!), maar misschien moet je daarvoor eerst een bus bij elkaar hebben.

We nemen een lokale bus naar Bhaktapur – zeer goedkoop en zeer langzaam, maar we kunnen niet klagen, want volgens onze LP was er niet eens openbaar vervoer! In Bhaktapur betalen we ons hotel en gaan op weg naar Kathmandu. Nu nemen we de trolley bus, veel sneller en minder druk dan de standaard bus wederom volgens onze LP, die vermeldt dat de normale bus alleen geschikt is voor absolute minima en voor masochisten! De trolley bus is inderdaad niet te vol en we betalen toch vrijwel niets (de bus is maar een gulden goedkoper), maar over het sneller hebben we zo onze twijfels! De bus vertrekt snel genoeg, maar het tempo is niet erg hoog en nu en dan stopt de chauffeur om eens bezorgd omhoog te kijken naar de elektrische draden boven de trolley. Wij maken ons geen zorgen, de rijtuigen zijn zo bejaard dat we ons nauwelijks kunnen voorstellen dat ze er juist nu mee op zullen houden! We kijken vol interesse naar een aantal studentes, die de trolley bus binnen komen. Ze zijn in delicate blauw met witte japonnetjes gestoken, die er uitermate vuilgevoelig uitzien. Onvoorstelbaar dat ze zo schoon blijven, ook in India waren er mensen met een speciaal talent om er schoon en koel uit te blijven zien temidden van ladingen stof en in een vochtige hitte.

Helaas, ons vertrouwen in roestige machines wordt niet beloond en de trolley bus stopt uiteindelijk definitief enkele kilometers voor het centrum van Kathmandu. Niemand geeft aan dat er een probleem is, maar als alle passagiers geleidelijk de bus verlaten, begrijpen we toch dat het weinig zin heeft hier te blijven zitten wachten! We wandelen een eindje en veroveren een autoriksja, die nogal wat geld vraagt zodra hij hoort naar welk hotel we willen! Alhoewel we later nog veel meer betaald hebben voor veel kleinere afstanden naar ons hotel. Meer over ons dure hotel en natuurlijk over Kathmandu op de volgende bladzijde!